Vandaag posten we enkele tips voor een fietstocht in de buurt van Mechelen: we fietsten vanuit Rumst naar Boom-Terhagen, via het jaagpad langs de Rupel. Niet dat we hier een toeristische blog ambiëren, maar we willen jullie enkele mooie artistieke belevenissen suggereren. Je kan er best geraken door vanuit Mechelen de Dijle stroomafwaarts te volgen tot aan het Zennegat en dan via slanke fietsbruggen de noordelijke Rupeloever in Rumst te bereiken.

De Rupel is op die plek wel breed. Het is een getijdenrivier, het getijdenverschil bedraagt er meer dan 5 meter! Bij hoog water oogt de Rupel groots en krachtig, bij laag water eerder zwart en onheilspellend. In ieder geval krijg je heel mooie vergezichten aangeboden die doen dromen naar verre landen. Mensen worden aangetrokken door waterkanten, dus geen verrassing om er enkele mooie woonprojecten te zien verschijnen.

Iets buiten Rumst buigt het fietspad van de oever weg en loopt via een tunnel onderdoor de loskade van de Wienerberger steenbakkerij. Om de aandacht van de industriële site af te leiden, heeft Wienerberger een 100 m lange mural laten aanbrengen, een Street Art kunstwerk van Kanter Dhaenens. Het lijkt een stripverhaal van een gerobotiseerde fantasiewereld met figuren en objecten gemaakt van bakstenen.

Dit kunstwerk is onderdeel van YBR of Yellow Brick Road, een lokaal project in de Rupelstreek om lelijke muren van industriegebouwen te verfraaien met Street Art.  Na de Wienerberger tunnel komen we in Terhagen, een deelgemeente van Rumst. Het dorp is gegroeid als een steenbakkerijdorp. Vandaag heeft de laatste steenbakkerij de deuren gesloten. Alleen de lege gebouwen en een museum herinneren nog aan het verleden. Dat museum ligt langs de Rupel en de bakstenen muren  zijn nu het canvas van enkele opmerkelijke muurschilderingen van de kunstenaar Dzia. Iets verderop vinden we opnieuw een YBR werk, nu van Gijs Van Hee en Marijke Van Biervliet. Een mooie verzameling van Street Art in en rond Boom vind je hier op een website waar alle Street Art geïnventariseerd wordt, met kaarten, foto's, tekst en uitleg. Het is een initiatief van Street Art Cities,  een initiatief dat startte in 2016 in Antwerpen en Heerlen en vandaag de grootste Street Art database in de wereld met 27.500 kunstwerken, verspreid over 650 steden in 79 landen.

De oude kleiputten van Terhagen zijn nu een natuurgebied geworden met enorme wandelmogelijkheden. Ze sluiten aan met het Provinciaal Recreatiedomein ‘De Schorre’ in Boom, onze eindbestemming. Daar hebben we vooral aandacht voor de Land Art installatie uit 2014/2015 van Arne Quinze, ‘One World’ of met de lange titel 'One World by the People of Tomorrow'.

Arne Quinze kennen we ongetwijfeld als één van de meest gerenommeerde Land Art artiesten in België. Soms met heel poëtisch kunst, zoals ‘The Sequence’, een oranjekleurige constructie in hout en beton achter het Vlaams parlement in Brussel. Soms ook met controversiële installaties, zoals ‘Rock Strangers’, de rode geblutste blobs op de dijk in Oostende. In ieder geval wordt erover gesproken en geschreven, wat uiteindelijk het doel is van iedere kunstenaar. Een mooi overzicht van zijn oeuvre vind je hier of op zijn eigen website.

Misschien lijkt het niet zo als je zijn werk voor de eerste keer ziet, maar eigenlijk is Arne Quinze een intellectueel die met een uitgesproken mening naar de wereld kijkt en met zijn Land Art kunst een 

wil meegeven aan de mensen. Hij prefereert Kunst in de Openbare Ruimte, want kunst opgesloten in musea en privé-collecties is elitair. Kunst in de Openbare Ruimte richt zich tot alle lagen van de bevolking. Iedereen mag er een mening over hebben, iedereen is betrokken.

Luister hier naar een recent interview waarin Arne Quinze zichzelf voorstelt en over zijn passie vertelt, dit ter gelegenheid van de introductie van zijn nieuwste realisatie, Amazonia.  De schoonheid van de jungle, volgens Arne Quinze.

In de De Schorre, de thuisbasis van Tomorrowland, heeft hij een imposant ‘Gesamtkunstwerk’ mogen installeren ter gelegenheid van de 10e editie van het muziekfestival. De installatie bestaat uit een brug van 530 m lang over de vijvers, als symbool van de verbinding tussen alle mensen. De brug is bekleed met houten planken waarin via een computergestuurde machine boodschappen zijn gefreesd, teksten of tekeningen. Na een oproep op een vorige editie van Tomorrowland kreeg iedereen de kans een boodschap in te leveren. Commerciële of politieke berichten werden verwijderd. Uiteindelijk bleven er 200.000 over. Hierdoor is de brug een symbool geworden van samenhorigheid, als boodschap van de jongeren van vandaag voor de toekomstige generaties, voor 'Tomorrow'.

Halfweg de brug, op een verbreding, staat het centrale kunstwerk: een imposante stalen constructie van 25 m hoog. Het is geïnspireerd op de Nikè van Samothrake, een hellenistisch marmeren beeld dat de godin van de overwinning Nikè voorstelt. De brug gaat dus over vrijheid en verbondenheid, 2 belangrijke en kostbare waardes. Die boodschap werd ook vertolkt door Ban Ki-Moon, Secretaris-Generaal van de UN tijdens zijn bezoek aan Tomorrowland 2014: “Let’s work as one towards dignity for all”. Deze boodschap werd ook gegraveerd op de houten brug. Hij zei het volgende (en luister hier naar zijn boodschap):

“This bridge — and indeed, the Tomorrowland festival in general — symbolizes some of the core values the United Nations strives to uphold every day around the world: dignity, respect, diversity and solidarity”.

En tenslotte, ter gelegenheid van haar 15e editie in 2019, investeerde Tomorrowland opnieuw in een Land Art project in De Schorre: de reuzetrollen van de Deense kunstenaar Tomas Dambo, gemaakt van recuperatiehout. Zijn project heet: ‘The 7 Trolls and The Magical Tower’,  een sprookje verteld door sculpturen, die zich verborgen houden in een bos. Er is een wandelpad aangelegd, waarbij je langs de verschillende trollen loopt.

Dambo heeft op talloze locaties ter wereld dit soort figuren gebouwd. Hij zegt over zijn werk: ,,Ik weet dat het een beetje verwarrend klinkt, maar bekijk de video en het zal allemaal logisch zijn".