Eergisteren passeerde ik toevallig langs de Grote Markt van Mechelen (een essentiële verplaatsing). Helemaal verlaten en leeg, met de paasboom eenzaam te pronken. Compleet surreëel.

Eerder die dag kreeg ik van Greet J. een tip van een goede site over literatuur: ‘Karakters’, een literair platform voor inspiratie en informatie, opgericht in 2018 vanuit Antwerpen. Geen recensies met puntenscores, maar oordeelvrije inhoud. Informatie over boeken en auteurs door de achtergronden en verhalen te vertellen die achter boeken schuilgaan.

Naast bijdrages over de auteurs als Aleksandr Skorobogatov, Milan Kundera, Georges Simenon, ging onze aandacht vooral naar de Britse schrijfster Leonora Carrington, één van de grootste, misschien meest vergeten surrealistische kunstenaars.

Laura Carrington (Engeland 1917 – Mexico 2011) is niet alleen bekend als surrealistisch schilder en beeldhouwster, maar ook als schrijfster en als feministe. In haar werk speelt ze met de diepere logica van het absurde. De zin van de waanzin. Die vorm van het ongerijmde fascineerde haar al van jongs af aan. Ze rebelleerde tegen haar afkomst en de bourgeoisie-opvoeding waarin ze als kind opgroeide en vluchtte naar Londen waar ze kunst ging studeren. Al snel kwam ze in contact met leden van de surrealistische kunstbeweging. Op haar twintigste had ze een passionele relatie met de veel oudere Duitse surrealist Max Ernst wiens raadselachtige taferelen haar bekend voorkwamen. Droom en werkelijkheid leken in elkaar geschoven. Maar de oorlog trok hen weer uiteen. Leonora stortte psychisch in en vluchtte naar Spanje waar ze een tijdje in de psychiatrie terecht kwam, ongetwijfeld de zwartste bladzijde uit haar leven. Uiteindelijk belandde ze in Mexico, haar nieuwe thuisland. Een bijzonder bewogen leven, dat leest als een roman.

Sinds haar overlijden in 2011 staat Leonora Carrington weer volop in de belangstelling. Niet alleen worden er boeken over haar geschreven of worden haar romans opnieuw uitgegeven, ook werden er indrukwekkende tentoonstellingen georganiseerd en is in Mexico een museum gewijd aan haar werk. Bovendien wordt er ook gewerkt aan een verfilming van haar leven. Enkele van haar boeken zijn ondertussen ook vertaald in het Nederlands bij uitgeverij Orlando: ‘Een dove oude dame’, ‘Beneden’, ‘Alle verhalen’.

Om in deze surrealistische coronatijden iets meer te leren over deze kunstenares, kan je hier lezen over haar levensloop en literair werk (18 minuten leestijd, staat er bovenaan op de webpagina).

Ook is er deze BBC documentaire uit 2018 over haar leven en werk: 'Leonara Carrington, The Lost Surrealist' (58 minuten, misschien iets voor vanavond, als tegengewicht voor het surrealisme van de nieuwsuitzendingen) of een interview van 10 min "Leonora Carrington: Britain's Lost Surrealist

The artist's cousin and journalist, Joanna Moorhead gives us insight to her story".

Bedankt, Greet, voor deze tip!